Pieśń syren na wodach odległych,
żywych, wspaniałych, tajemniczych,
mitycznych,
utopijnych, obiecujących, grzesznych i
wiecznych.
Ich zdradzieckie iluzje spowijają
dusze
Zagubione, niepewne, przepadłe,
nieodważne.
Malują pejzaże przerażeń,
nieuchronionych widzeń,
Portety zaginionych w glębokich
morzach zdarzeń
przemykających bezlitośnie
niezauważone w dal
nieuchwytną, wyczekiwaną, obawianą i
niepoznaną,
Szkice utraconej pogody zalśionej
błyskawicami
Jasnymi, niespodziewanymi,
oszukańczymi,
przeszywającymi pragnienia prądami
nieokiełznanymi.
Pieśń syren na wodach przybrzeżnych,
stęchłych, odrażających, banalnych,
rzeczywistych,
zakłamanych, pustkowych: a wciąż
grzesznych i wiecznych!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz