Strony

piątek, 19 września 2014

Prawa życia


Nie prowokuj mnie
Bo oboje na tym ucierpimy.
Nie obarczaj mnie winą
Bo oboje zawiniliśmy.
Nie każ mi odpokutować
Bo i tak tego nie zrobię
Nie rozkazuj mi
Bo nie masz do tego prawa
Nie osądzaj mnie
Bo nie wiesz, kim jestem.

A wtedy ja
Nie będę Cię prowokować
Nie będę obarczać cię winą
Nie będę Ci kazać odpokutować
Nie będę Ci rozkazywać
Nie będę Cię osądzać,
Bo nie wiem, kim jestem.

Grobowa cisza
Szukająca spokoju w
Progach cmentarzy.
Złość, która opętała
Ten świat
Będący naszym życiem.

A powinno być inaczej:
Letni śmiech
Płynący z ciepłej rzeki
Zwanej słowami.
Miłość, która
Gości w naszych sercach
Taka, która powinna być.

Ja przeproszę Ciebie
Ty mi wybacz.
Wtem, ty przeproś mnie.
A ja Ci wybaczę.
I będzie znów
Tak jak powinno być.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz